Eindelijk – Hanne & Tom mogen trouwen! Een dag waar enorm naar werd uitgekeken, door omgeving én mezelf.
De pandemie zorgde ervoor dat ze van datum en feestzaal moesten veranderen. Ze namen het heft dan maar in eigen handen en toverden het veld bij Tom zijn ouders om tot een droomsetting.
Een grote tent, die tot in de puntjes werd gedecoreerd door Hanne haar creatieve handen. Ongelooflijk: van de wegwijzers her en der tot de servetten op de borden. Van de bloemstukken op tafel tot de klimopslingers aan het plafond. Het was prachtig gedaan en ik ben blij dat ik dit met m’n eigen ogen mocht aanschouwen.
De ruimte was mooi, het gezelschap zoveel mooier. Ze kozen voor een beperkt publiek. De mensen die voor hen het allerbelangrijkst zijn, waren erbij. Die selecte groep zorgde op hun beurt voor mooie teksten tijdens de ceremonie en voor acts waar nog jaren later over nagepraat zal worden.
Buiten was het wat frisser voor de tijd van het jaar, maar binnen hing er een warme lucht. Er werd veel gelachen. Er werden ook tranen weggeveegd. Veel knuffels. De kindjes sprongen naar hartenlust op het springkasteel, speelden in hun eigen tipi, gooiden met de bloemenblaadjes. Ik denk dat er meerdere harten zijn overgelopen van liefde. Alleszins zijn er genoeg herinneringen gemaakt om te koesteren.
En ook ik koester deze dag – dikke merci aan het bruidspaar dat ik dit mee mocht beleven. Op nog vele jaren vol geluk en liefde!
